Mieliśmy ogromną ochotę dotrzeć na Rusinową Polanę i pokłonić się MB Królowej Tatr w kaplicy prowadzonej przez oo. Dominikanów. Już herbata tam na nas czekała, ale niestety. Pogoda nie pozwoliła. Postanowiliśmy sobie, że nie będziemy narzekać. Trzeba przyjąć, co Pan Bóg daje.Przecież między innymi w oparciu o to, że się nie narzeka, poznajemy, że Komunia św. przyjmowana przez nas od roku i dłużej upodabnia nas do Pana Jezusa.

       W czasie pielgrzymki dziękczynnej za rok pobożności eucharystycznej w piątek, 22 maja 2015 (tuż przed Zesłaniem Ducha Świętego) uczniowie klas III z opiekunami nawiedzili sanktuarium MB Fatimskiej na Krzeptówkach, (które jest wotum dziękczynnym za ocalenie św. Jana Pawła II z zamachu w 1981 r.) i sanktuarium Gaździny Podhala w Ludźmierzu, najstarszą parafię na Podhalu założoną - łatwo zapamiętać - i jeden i dwa i trzy i cztery : ) w 1234 r. W pierwszym miejscu odprawiliśmy Mszę św. i przyjęliśmy Komunię św. Dzieci ubrały swe stroje komunijne, bodaj ostatni raz.
        W Ludźmierzu natomiast obejrzeliśmy ciekawy film dokumentalny popularyzujący sanktuarium i jego historię, posłuchaliśmy s. Teresy, Urszulanki, która zaopiekowała się nami ciepło przez cały czas pobytu w sanktuarium, odśpiewaliśmy Litanię do Matki Bożej i odmówiliśmy dwie tajemnice różańca św. w ogrodzie różańcowym, a na koniec każdy chętny zadzwonił dzwonem we wrotach wiary. Każdy z nas chciałby zachować swoją wiarę i pomóc w umocnieniu wiary każdemu bliźniemu.Każdy z nas ma świadomość swych grzechów, ale najbardziej podoba nam się to, że Pan Jezus kochając nas - nie zraża się naszymi grzechami. Odpuszcza je nam, zachęca nas do poprawy i uczy nas kochać Boga.

       Towarzyszyli nam s. Miriam, p. dyr. Ewa Rószczka ze SP nr 3 im. św. Stanisława Kostki w Skoczykach i inni nauczyciele z lipnickich szkół, babcie, mamy i siostry. Gdy zgłodnieliśmy - opatrznościowo na trasie pielgrzymki wyrósł grzybek McDonalda ; ) Nie daliśmy się zbyt długo zachęcać, by pod niego wejść. Trzeba jednak przyznać, że nikt nie zapomniał przy zamówieniach o piątku i, co za tym idzie o wstrzymaniu się od hamburgera, czy kurczaczka. Przez całą trasę pielgrzymki doskwierał owszem nieco atmosferyczny chłód, ale w walecznych sercach gorzało, co kilkakrotnie zaprezentowali chłopcy z drewnianymi maczetami : ).
        Matko Boża, dziękujemy Ci za opiekę nad naszą pobożnością eucharystyczną i obiecujemy, że gdy się poprawi pogoda - dotrzemy do Ciebie również na Rusinowej Polanie. a.z.

    Można śmiało powiedzieć, że na pielgrzymkę do Lichenia, Gniezna i na Lednicę zaprosił nas św. Stanisław. Otóż myśl pielgrzymowania zrodziła się w maju br., kiedy wracaliśmy z Wawelu po udziale w nowennie przed Uroczystością św. Stanisława. Rozmawialiśmy wtedy w autokarze o tym, że do kalendarza życia parafialnego w ciągu roku warto byłoby wpisać pielgrzymkę do wybranego sanktuarium w Polsce. Wybraliśmy Licheń, bo to obok Jasnej Góry sanktuarium narodowe. Sanktuarium cieszące się największą świątynią w Polsce i obecnością malutkiego obrazu Matki Bożej Bolesnej (wielkością porównywalnego z kartką w uczniowskim zeszycie).
    Dlaczego Królowa Polski? Bo na piersi nosi symbol orła białego - godło naszej Ojczyzny.  Dlaczego Bolesna? Bo Jej płaszcz zdobią narzędzia męki Pańskiej.  Poza tym kult obrazu rozpoczął się w pierwszych latach XIX w., czyli wtedy, kiedy Polska cierpiała boleść zaborów.
      W październiku 1813 r. legionista napoleoński Tomasz Kłossowski ranny podczas dotkliwej klęski sił Napoleona pod Lipskiem oddał się w opiekę Maryi. Cudownie ocalony po kilkunastu latach znalazł obraz łudząco przypominający Panią, z którą rozmawiał na lipskim pobojowisku. Było to niedaleko Częstochowy. Zabrał obraz do rodzinnego Izabelina. Po kilku latach udostępnił go dla publicznego kultu wieszając na sośnie w lesie grąblińskim w maleńkiej kapliczce. Cudowna Pani z tego właśnie obrazu objawiła się w 1850 r. trzykrotnie pasterzowi Mikołajowi Sikatce, wypasającemu bydło  w tymże lesie. Jak opowiadał wizjoner - Maryja zachęcała do pokuty, modlitwy i nawrócenia. Zapowiedziała też karę Bożą za obojętność religijną. Kiedy w 1852 r. epidemia cholery zdziesiątkowała miejscową ludność - jednoznacznie zinterpretowano przekaz wizjonera jako zapowiedź Matki Bożej o zbliżającym się nieszczęściu. Tak więc krwawa bitwa (pod Lipskiem w bitwie narodów poległo ok. 130 tys. żołnierzy - ponad 1/4 walczących), zabory, epidemia - wszystko to w genezie sanktuarium buduje tytuł Bolesnej Królowej Polski.
    15 sierpnia 1967 r. cudowny obraz MB Licheńskiej ukoronował koroną papieską ks. Kardynał Stanisław Wyszyński, Prymas Tysiąclecia Bazylika Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski. Wspominał wtedy czasy kleryckie, pracę w sanktuarium i wymodlone uzdrowienie z choroby. W 1999 r. nawiedził sanktuarium św. Jan Paweł II.
    Nawiedziwszy Licheń wstąpiliśmy również na szlak piastowski. Pokłoniliśmy się św. Wojciechowi w bazylice gnieźnieńskiej i odnowiliśmy przyrzeczenia chrztu św. na Polach Lednickich, nieopodal Ostrowu Lednickiego, czyli w miejscu, które wielu historyków wskazuje jako miejsce chrztu Polski. Przekroczyliśmy też jak młodzi

 

 

 

co roku na wiosnę, w czerwcu, przez bramę - rybę. Stamtąd nasz ród!
    To było dobre, pomyślne, dające mnóstwo okazji do modlitwy pielgrzymowanie zawieszone na osi sanktuariów narodowych. Pielgrzymi byli szczerze wdzięczni przewodnikom z Lichenia, z Gniezna i z Pól Lednickich za pieczołowite oprowadzanie grupy, jak również personelowi pensjonatu Krystyna w Licheniu, w którym stołowaliśmy się i nocowaliśmy podczas pielgrzymki. Sami byli punktualni, pogodni, wspierali się wzajemnie i cierpliwie znosili wymagający program pielgrzymki. Bogu chwała za ponad 1000 km. bezpiecznego i owocnego wędrowania po polskiej ziemi.
    Gdzie za rok? Ze szmeru w autokarze można by wnioskować, że może Gietrzwałd i Święta Lipka. A może nawet Wilno. Wtedy koniecznie na trzy dni. Jak Bóg da. Jest jeszcze trochę czasu, żeby wybrać i przygotować.
Teraz obejrzyjmy i ucieszmy się tym, co już dał ; ) a.z.

      17. Pielgrzymkę Sursum Corda wzmocniło 260 Lipniczan. Wszyscy cieszyliśmy się kolejnym rekordem frekwencji. Wielu podkreślało, że to św. Jan Paweł II w roku kanonizacji ich zmobilizował do wędrowania. Niektórzy czuli potrzebę modlitwy w drodze za zmarłego kustosza sanktuarium Ludźmierskiego. Mieliśmy też powody prywatne pielgrzymowania. Proboszcz lipnicki przeszedł pielgrzymi szlak dziękując za 25 lat kapłaństwa i przepraszając za uchybienia na kapłańskiej ścieżce.

    Podczas 17. pielgrzymki grupa orawska prowadziła. Przyjemnie jest wchodzić do wsi widząc i słysząc, że gospodarze pamiętają o Tobie. Dekoracje, posiłki, napoje, muzyka - tego wszystkiego nie brakowało pielgrzymom w drodze. 

     Porządkowi spisali się na medal.

 Schola pielgrzymkowa? Mistrzostwo świata! Absolutnie niezłomna, z niewyczerpalną energią do śpiewania.

     W czasie wielkopostnego spotkania zespołu katechetycznego wybór miejsca pielgrzymek dla dzieci komunijnych i dzieci rocznicowych po komunii zajął nam tylko chwilkę. Gdzie pojedziemy w roku kanonizacji JP 2? Jasne, że do Kalwarii i Wadowic. Wszak tam wszystko w życiu Lolka się zaczynało. Jak postanowiliśmy - tak uczyniliśmy.

          Po uroczystej Mszy św. rocznicowej w naszym kościele, którą odprawiliśmy tradycyjnie w pierwszą niedzielę maja - w czwartek po tej niedzieli, w uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski wyruszyliśmy na pielgrzymi szlak. Lipnica płakała deszczem, kiedy ją opuszczaliśmy. I nam się zbierało na płacz pod Luboniem, gdy zdefektował jeden z naszych autobusów. Ale byliśmy wytrwali, serdeczni i cierpliwi. Dlatego szybko wyjrzało słoneczko zza chmurki i podjechał sprawny autobus. W Kalwarii blisko 90-ciu pielgrzymów lipnickich uczestniczyło komfortowo przy samym ołtarzu bazyliki we Mszy św. Nawiedziliśmy też kaplicę cudownego obrazu i odprawiliśmy drogę krzyżową w krużgankach klasztoru OO. Bernardynów.

    We wrześniu 1253 r. papież Innocenty IV wydał bullę kanonizacyjną św. Stanisława, w której ustalił dzień 8 maja jako datę liturgicznego obchodu ku czci Męczennika. Wspomnienie św. Stanisława obchodzono po raz pierwszy w r. 1254. Przyjmuje się, że doroczna procesja majowa na Skałkę swoimi początkami sięga tego właśnie wydarzenia. Na podstawie modlitw zapisanych w Kolektarzu Wawelskim, który powstał przed 1526 r. można zrelacjonować przebieg procesji. Ruszała ona z katedry po uroczystej Mszy św. Śpiew liturgiczny wykonywali uczestnicy procesji aż do wejścia do kościoła na Skałce. Tam odmawiano responsorium Arae Dei z jutrzni oficjum brewiarzowego o św. Stanisławie.

       Procesja ku czci św. Stanisława nabrała szczególnego wymiaru w 1966 r., w 1000. rocznicę chrztu Polski. Wtedy to ówczesny metropolita krakowski, arcybiskup Karol Wojtyła zaprosił do udziału w tym wydarzeniu religijnym cały episkopat Polski. Od tej chwili droga z Wawelu do kościoła na Skałce stała się znakiem pielgrzymki narodu ku źródłom swej tożsamości i najgłębszej prawdy. Dał temu wyraz św. Jan Paweł II w liście skierowanym do archidiecezji krakowskiej z okazji 750. rocznicy kanonizacji św. Stanisława (1993): "Oto wyzwanie, jakie dziś stawia św. Stanisław wszystkim wiernym: wzrastajcie w świętości! Budujcie dom własnego życia w oparciu o skałę łaski Bożej, nie szczędząc wysiłków, aby jego wierność zasadzała się na wierności Bogu i Jago przykazaniom"

       ***

 

        Kolędnicy Misyjni z parafii p.w. św. Łukasza z Lipnicy Wielkiej w sobotę 18 stycznia br. uczestniczyli w Niegowici k/ Bochni razem z rzeszą ponad 1500 dzieci i młodzieży z ok. 50 parafii w zorganizowanym przez Wydział Misyjny krakowskiej Kurii Archidiecezjalnym Spotkaniu Kolędników.
   Wyjazd był nagrodą od parafii za podjęty przez „małych misjonarzy” wysiłek kolędowania. 113 uczniów lipnickich szkół podstawowych i gimnazjum wzięło udział 27 grudnia ub.r. w tradycyjnej akcji na rzecz rówieśników z krajów misyjnych (tym razem z Kongo). Uzbierali ponad 14 tys. PLN i ponad 40 EUR. Do Niegowici wyruszyły dwa autokary. Zabrały 90 kolędników wraz z opiekunami (ks. Krzysztof, s. Agnieszka, nauczyciele i rodzice, oraz pisząca te słowa) - w sumie 100 osób. Cała nasza grupa otrzymała w recepcji żółte apaszki - reprezentowaliśmy Azję. Pozostałe grupy były przypisane do kolorów charakterystycznych dla kontynentów – jak w różańcu misyjnym: biały – oznaczał Europę, zielony – Afrykę, niebieski – Oceanię i Australię i czerwony – kontynent obu Ameryk.  
    Wielobarwne grupy kolędników w kościele parafialnym p.w. Wniebowzięcia Matki Bożej zwanej Matką Bożą  Dobrego Początku - powitał proboszcz: ks. Paweł Sukiennik. Podkreślił, że wybór tej parafii w Niegowici na miejsce spotkania w roku kanonizacji bł. Jana Pawła II nie był przypadkowy, ponieważ w tym miejscu rozpoczęła się tuż po święceniach kapłańskich (1.11.1946 r.) duszpasterska droga przyszłego papieża - ks. Karola Wojtyły. Ks. Proboszcz przedstawił pamiątki, jakie zachowały się po Janie Pawle II: w świątyni i w miejscowości. Natomiast dyrektor Wydziału Misyjnego - ks. Tadeusz Dziedzic przypomniał, że spotkanie dzieci i młodzieży jest formą podziękowania za ich udział w "Kolędzie Misyjnej" i w innych dziełach wspierających działalność misyjną Kościoła.
    Ks. bp Jan Zając, który przewodniczył Eucharystii, podkreślił w homilii cel spotkania młodych kolędników w Niegowici. Tym celem  jest świetna okazja, by tu od Jana Pawła II – jako największego misjonarza naszych czasów nabrać nowej mocy do głoszenia Dobrej Nowiny z właściwą im radością.
   Po Mszy św. barwny korowód wziął udział w Misyjnej Drodze Kolędników. W 4 miejscach wioski zorganizowane zostały warsztaty i spotkania. W niegowickim gimnazjum kolędnicy uczestniczyli w misyjnym karnawale. Na sali gimnastycznej przy dźwiękach muzyki i pomocy DJ-ów, prowadzących taniec, wszyscy się bawili, tworząc kolorowe szpalery. Następnie w znajdującej się obok szkole podstawowej rozwiązywali quiz: „Z Janem Pawłem II okrążyć świat". Zespół wybranych wcześniej - z poszczególnych szkół – liderów, przygotowywał  się do konkursu ze znajomości treści książki J. Krzyżanek pt.: „O tym, jak Jan Paweł, kilkanaście razy okrążył kulę ziemską”, której dokładnie streszczenie opracowała p. Iwona Rószczka-Wojdyła. Zakres zdobytej przez młodych Lipniczan wiedzy, pozwolił im na zajęcie w "azjatyckiej" grupie pierwszego miejsca (uzyskały 28 na 35 punktów), jednak w klasyfikacji ogólnej pozostały poza wyróżnieniami. W kościele nasi kolędnicy spotkali się z wolontariuszkami, które na spotkanu pt. „Słoniem na misje" opowiadały o swojej pracy w Indiach i odpowiadały na liczne pytania.. Nie brakło także tradycyjnego smacznego "Misyjnego kociołka", przygotowanego w remizie OSP przez uczniów z Zespołu Szkół w Dąbrowie.
   Archidiecezjalne Spotkanie Kolędników Misyjnych w Niegowici było miłą i pouczającą nagrodą dla dzieci i młodzieży. Dostarczyło im wielu cennych i niezapomnianych przeżyć. Było źródłem radości i motywacji do podejmowania dalszej owocnej działalności na rzecz misji, którymi dzielili się wracając do Lipnicy Wielkiej.  
                                                   s. Miriam A. Tometczak, albertynka

     Zwykle ślad po pieszym pielgrzymowaniu Lipniczan do Częstochowy pozostawiamy po zakończeniu aktualnej pielgrzymki do następnej w Pamiętniku pielgrzyma. Tym razem jednak pielgrzymi nadesłali tyle zdjęć, że skromny opis nie pozwoliłby ich opublikować w dotychczasowym miejscu. Szkoda byłoby też porzucić wykonane przez Monikę Bandyk i Dawida Jasiurę zdjęcia, albo o nich zapomnieć.

    Zakładamy zatem galeryjkę poświęconą Pielgrzymce Góralskiej, a w szczególności udziałowi Lipniczan w tych rekolekcjach w drodze.

     Pielgrzymom w niemiłosiernym upale AD 2013 trudno było opisać nadesłane zdjęcia, zatem podpiszemy je słowami hymnu 16. Pielgrzymki skomponowanego i opatrzonego słowami przez Paulina, brata Ireneusza. Wyruszamy! a.z.

       Pozdrowienia z Rio!