Parafia Rzymskokatolicka Św. Łukasz Ewangelisty w Lipnicy Wielkiej
Parafia Rzymskokatolicka
Św. Łukasz Ewangelisty
w Lipnicy Wielkiej
Menu:

Menu

Strona główna Aktualności Intencje mszalne Ogłoszenia parafialne Zapowiedzi przedmałżeńskie O parafii Msze św. i nabożeństwa Kancelaria parafialna Cmentarz parafialny Powołania z parafii Grupy parafialne Ze słownika gwary orawskiej Parafie naszego dekanatu Galeria zdjęć Archiwum newsów Pocztówka z misji Z pamiętnika pielgrzyma Polecamy Siostry Albertynki Zespół duszpasterski Dotacje E-informacje Księga gości Kontakt
Galeria:
Galeria
Szybki kontakt:

Parafia św. Łukasza Ewangelisty
34-483 Lipnica Wielka 583

tel. (18) 263 45 23
e-mail: parafia@parafia-lipnicawielka.pl

Galeria zdjęć

Galeria zdjęć:

W ujęciu krakowskiego fotografa Łukasza Mazurkiewicza

      Kiedy pan Łukasz pojawia się wśród bierzmowanych, bo rokrocznie się pojawia, trudno odróżnić go od młodych. Sam szczupły, z pogodnym wyrazem twarzy wygląda młodziej, niż wskazuje na to jego metryka.

       Dopiero gdy spojrzysz na efekt Jego pracy, na zdjęcia, kóre wykonał, przekonujesz się, że masz do czynienia z doświadczonym profesjonalistą. Jego zdjęcia są wysmakowane. Do wielu z nich, jeśli nie do wszystkich ma osobisty stosunek. Potrafi o każdym z nich wiele opowiadać. Fotografuje ze znawstwem i z przyjemnością.
       Również i on pojawił się na peregrynacji w naszej parafii. Towarzyszył nam od formowania procesji wprowadzenia Obrazu do zakończenia Mszy św. dla Rodaków. Nie żałował pojemności swojej karty SD. Dlatego zapraszamy do artystycznej i najobszernieszej galerii na naszej stronie. Chcielibyśmy podpisać wszystkie zdjęcia cytatami z Dzienniczka św. Siostry Faustyny. Jezu, ufamy Tobie, że w kawałkach nam się to uda! a.z.

Czemu stronią dusze od Ciebie Jezu - nie rozumiem tego. Gdy byłam na balu ze siostrą Jezus powiedział mi te słowa: Dokąd Cię cierpiał będę i dokąd zwodzić mnie będziesz? W katedrze św. Stanisława Kostki usłyszałam od Jezusa te słowa: Jedź natychmiast do Warszawy, tam wstąpisz do klasztoru. Kiedy wyssiadłam z pociągu i spojrzałam, że każdy idzie w swoją stronę, lęk mnie ogarnął: co z sobą zrobić? Rzekłam do Matki Bożej: Maryjo prowadź mnie, kieruj mną! W kaplicy naszego domu zakonnego zapytałam Pana: Panie tego domu, czy mnie przyjmujesz?... ...zaraz usłyszałam głos taki: Przyjmuję, jesteś w moim sercu. Coraz większa zaczęła ogarniać mnie tęsknota za Bogiem. Poznałam, jak bardzo mnie Bóg miłuje. Było to w czasie nieszporów - w prostych słowach, które płynęły z serca, złożyłam Bogu ślub wieczystej czystości. Od tej chwili czułam większą zażyłość z Bogiem, Oblubieńcem swoim. Od tej chwili uczyniłam celkę w sercu swoim, gdzie zawsze przestawałam z Jezusem. Wreszcie przyszła chwila, w której się otworzyła dla mnie furta klasztorna. Było to pierwszego sierpnia 1925 r., wieczorem, w wigilię Matki Bożej Anielskiej. Czułam się niezmiernie szczęśliwa. Zdawało mi się, że wstąpiłam w życie rajskie. Zapytałam Jezusa: Jezu, kto Ci wyrządził taką boleść? Jezus odpowiedział: Ty mi wyrządzisz taką boleść, jeżeli wystąpisz z tego zakonu. Tu cię wezwałem a nie gdzie indziej i przygotowałem wiele łask dla ciebie. Zapytałam Pana Jezusa: Za kogo jeszcze mam się modlić? Odpowiedział mi Jezus, że na przyszłą noc da mi poznać, za kogo mam się modlić. Od tej chwili ściślej obcuję z duszami cierpiącymi. Głos wewnętrzny po spotkaniu z duszami czyśćcowymi powiedział mi: Miłosierdzie moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe. W chwili obłóczyn Bóg dał mi poznać jak wiele cierpieć będę. Pod koniec pierwszego roku nowicjatu zaczęło się ściemniać w duszy mojej. Wchodzę głębiej w siebie i nic nie widzę prócz wielkiej nędzy. Widzę także jasno wielką świętość Boga. Rzucam się w proch pod stopy Jego i żebrzę o miłosierdzie. Na wspomnienie, że mam złożyć śluby - dreszcz przenika moją duszę. Zdaje mi się, że moja modlitwa jest Bogu niemiła. W pewnej chwili przyszła mi taka silna myśl, że jestem od Boga odrzucona. Ta straszna myśl przebiła duszę moją na wskroś. Chciałam umrzeć, a nie mogłam. Przyszła mi myśł: po cóż starać się o cnoty? Po co się umartwiać, kiedy to wszystko niemiłe jest Bogu? Ani na chwilę nie znajdowałam ulgi. Rzekłam do Boga: Czyń ze mną co chcesz, nie odstąpię od Ciebie, bo Ty jesteś źródłem mojego życia. Zwróciłam się do Jezusa: Będę cierpieć cichutko jak gołębica, nie skarżąc się. Nie pozwolę memu sercu ani na jeden jęk bolesnej skargi. Koniec nowicjatu. Cierpienie nic się nie zmniejsza. Tęsknota straszna. Pragnienie kochania Boga. Śluby pierwsze. Goroące pragnienie wyniszczenia się dla Boga. W rannej rozmowi powiedziałam Jezusowi: Jezu, czy Ty nie jesteś złudzeniem? Jezus mi odpowiedział: Miłość moja nikogo nie zawodzi.
:: wstecz

Menu:

Kalendarz litrugiczny:

 
Czwartek I tygodnia adwentu
5 grudnia 2024r.

Warto wiedzieć:

Warto wiedzieć:

Trzech papieży przyczyniło się najbardziej do upowszechnienia Różańca:


1. Papież Pius V w 1566 roku zatwierdził formę tej modlitwy


2. Papież Leon XIII wprowadził październik jako miesiąc różańcowy. Widział w Różańcu oręż przeciwko atakom szatana.


3. Papież Jan Paweł II ogłosił Rok Różańca (2002/2003). Wprowadził również tajemnice światła. "Dzięki Różańcowi zawsze doznawałem otuchy" - wyznał.



 


xtml
css
e-parafia