2014. Niedziela Palmowa - 13.04.2014

       Tradycją jest, że w niedzielę palmową w naszej gminie organizujemy konkurs palm. Gdzieś koło roku 2010, z pewnością po powstaniu nowej parafii św. Jadwigi w 2007 r., zaproponowaliśmy w środowisku Łukosa, jako parafialna macierz, żeby w obrębie gminy nie zapominać o nowo powstałej parafii i organizować konkurs raz w parafii św. Jadwigi, raz u św. Łukasza. W bieżącym roku konkurs odbył się u nas. Organizował go jak zwykle wójt gminy Lipnica Wielka, p. Bogusław Jazowski i Gminne Centrum Kultury, które koncentruje się w istocie, w osobie miłej i sympatycznej p. Karoliny Kowalczyk. Do jury konkursowego z ramienia naszej parafii zaproszono ks. Krzysztofa Jarosza. 
        Jury, jak to zazwyczaj bywa w czasie konkursów palmowych, miało niełatwy orzech wyboru do zgryzienia. Ogromna ilość podobnych do siebie palm. Tłok i możliwe do wystąpienia zniecierpliwienie autorów palm, oczekujących na uznanie, nagrodę i na niedzielny obiad. Od początku było jasno określone, że długość palmy nie jest ostatecznym kryterium wskazania zwycięskiej palmy. Jednym z wielu, ale nie ostatecznym.   
         Tymczasem w grupie najwyższych palm, o zgrozo, wśród najstarszych i najbardziej nobliwych uczestników konkursu mocno zaiskrzyło właśnie w oparciu o kryterium długości palmy. Jury było skłonne nagrodzić pojednawczo wszystkie najwyższe palmy pierwszym miejscem. Niektórym uczestnikom nie było jednak wygodnie na najwyższym stopniu podium z innymi. Dobrze, że mleko złości i zazdrości rozlało się w formie niewielkiej kałuży.
      Nieważne nazwiska - boli i wstydzi sposób zachowania.
     Postępujemy duchowo w Wielkim Poście, spowiadamy się, przychodzimy na nauki rekolekcyjne, bierzemy udział w nabożeństwach pasyjnych, pracujemy nad pokornym naśladowaniem Mistrza, który wjechał do Jeroyolimz na osiłku (zwierzęciu-znaku pokojowych zamiarów). W niedzielę palmową wszystko to, co udało nam się wypracować, zrozumieć z uniżenia i pokory powinniśmy złożyć wdzięcznie jak palmy pod stopy Chrystusa, a my tu z armatą? Z pustym bębenkiem ludzkiej pychy? Nie może być!
    W fotorelacji wykonanej aparatem ks. Piotra Studnickiego ominęliśmy kilka twarzy skwaszonych, zgrzytających, zmiętych smutkiem, złością i zazdrością ; ) Nie wymagało to wielkiego wysiłku. Większość uczestników konkursu jako najcenniejszy laur uznało sam udział w konkursie i osobistą radość z wykonania palmy. Radością i palmami w niezmącony sposób chwalili Chrystusa - Króla. Zobaczcie sami.
      Dla skwaszonych i zmiętych złością i zazdrością, choć nie tylko ; ) pod zdjęciami wybór cytatów z Adhortacji Apostolskiej papieża Franciszka Evangelii Gaudium (Radość Ewangelii) o budowaniu pokoju społecznego (pp. 217-225) a.z.