Zaraz [po uwolnieniu Pawła i Sylasa strażnik więzienia] przyjął chrzest razem z rodziną. Dz 16, 33

1. Chrztu świętego udzielamy zasadniczo w każdą drugą niedzielę miesiąca oraz w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia i w drugi dzień Świąt Wielkanocnych podczas Mszy świętej o godzinie 11.30. Ta właśnie Msza św. ofiarowana jest w intencji chrzczonych dzieci.

2. Wyjątek od tej reguły stanowią uzasadnione wypadki losowe rodzin chrzczonych uniemożliwiające chrzest w wyznaczonym terminie (choroba dziecka). Trudno rozumieć jako uzasadniony wypadek losowy migrację zarobkową. Stanowczo nalegamy aby dostosować kalendarz wyjazdów rodzinnych, czy do pracy do harmonogramu posług duszpasterskich w parafii, zwłaszcza dlatego, że ów harmonogram jest znany z dużym wyprzedzeniem. Od rodziny chrzczącej dziecko poza wskazanym w punkcie 1 terminem również wymagamy, by uczestniczyła w pouczeniu chrzcielnym. 

3. Rodzice zgłaszają zamiar chrztu dziecka najpóźniej na tydzień przed planowanym terminem chrztu, tak aby móc uczestniczyć w pouczeniu chrzcielnym. Do kancelarii parafialnej należy wtedy przynieść:

• odpis aktu urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego
• odpis aktu małżeństwa konkordatowego jeśli takie zostało zawarte lub odpis aktu małżeństwa cywilnego z USC jeśli takie zostało zawarte.
  
• zaświadczenia o tym, że kandydaci na rodziców chrzestnych są praktykującymi katolikami, w wypadku gdy nie mieszkają na terenie tutejszej parafii

4. Rodzice naturalni i chrzestni dziecka powinni przed Uroczystością Chrztu świętego przystąpić do Spowiedzi świętej.

5. Rodzice naturalni dziecka chrzczonego, którzy nie zawarli sakramentalnego związku małżeńskiego składają pisemne oświadczenie gwarantujące podjęcie przez nich starań zmierzających w kierunku religijnego wychowania dziecka. Naturalny i wysoce wskazany porządek to chrzest dziecka po zawarciu sakramentalnego związku małżeńskiego przez jego rodziców.

6. Rodzic chrzestny przyjmuje na siebie obowiązek wspierania dziecka przykładem prawdziwego życia religijnego i dlatego może nim zostać tylko ta osoba, która:

• Przyjęła sakrament dojrzałości chrześcijańskiej – bierzmowanie
• Praktykuje religijnie, żyje w sakramentalnym związku małżeńskim
• jeśli jest w wieku szkolnym - uczęszcza regularnie na katechizację

      Piotr i Jan przyszli i modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Nakładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. Dz 8, 15-16

1. Zgodnie z ustaleniami Dyrektorium Katechetycznego do bierzmowania przystępują uczniowie klasy trzeciej gimnazjum po wcześniejszym przygotowaniu. Przygotowanie to obejmuje dwa okresy:

• bliższy - w klasie I i II gimnazjum, kiedy to uczniowie uczestniczą regularnie w życiu religijnym parafii i raz w miesiącu spotykają się na Mszy św. wieczornej i konferencji
• bezpośredni – w klasie III gimnazjum, kiedy kandydaci uczestniczą w dwóch katechezach w miesiącu po wieczornej Mszy św. (dzień spotkań określamy w ogłoszeniach parafialnych)

2. Przybliżony termin bierzmowania to okres wielkanocny każdego roku (ostatnia dekada maja).

3. Jeśli kandydat do bierzmowania zaniedbał przygotowanie w wyznaczonym dla niego roku katechizacji – przygotowuje się do bierzmowania indywidualnie prowadzony przez duszpasterza i przyjmuje Bierzmowanie w Bazylice Mariackiej w Krakowie, w wyznaczonym przez duszpasterza terminie.

      W szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta galilejskiego, do dziewicy zaręczonej z mężczyzną o imieniu Józef, z rodu Dawida. Dziewicy było na imię Maryja. Łk 1, 26-27

1. Narzeczeni zgłaszają swe pragnienie zawarcia związku małżeńskiego w kancelarii parafialnej na trzy miesiące przed planowanym terminem ślubu. Można wcześniej zarezerwować dzień i porę odprawienia ślubu.

2. Duszpasterz w oparciu o udzielone odpowiedzi narzeczonych sporządza protokół badania kanonicznego przed zawarciem małżeństwa.  Narzeczeni przynoszą wtedy do Kancelarii następujące dokumenty:

• zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego stwierdzające, że w świetle prawa cywilnego nie ma przeszkód do zawarcia przez nich związku małżeńskiego lub odpis aktu zawarcia małżeństwa cywilnego jeśli wcześniej zawarli związek cywilny (w wypadku zawarcia związku cywilnego za granicą przynoszą odpis aktu zawarcia małżeństwa potwierdzony przez polski Urząd Stanu Cywilnego)
• metryki chrztu w wypadku, gdy zostali ochrzczeni poza parafią zawierania związku małżeńskiego
• dowody osobiste
• świadectwa ukończenia katechizacji w zakresie szkoły ponadgimnazjalnej

3. W dalszej kolejności są zobowiązani do uczestnictwa w Kursie Narzeczeńskim, wyboru świadków, spotkania z instruktorem w Poradni Życia Rodzinnego, zadbania o wygłoszenie zapowiedzi w obu parafiach ich zamieszkania.

4. Przygotowanie kończy druga rozmowa z duszpasterzem dopuszczająca do zawarcia małżeństwa i poświęcona omówieniu ceremonii ślubu.  

5. Narzeczeni przebywający za granicą mogą przygotować powyższe formalności do zawarcia małżeństwa w miejscu swego pobytu. W takim wypadku duszpasterz, kóry sporządził protokół rozmów z narzeczonymi i zaopatrzył go w stosowne dokumenty - przesyła kompletny protokół do biskupa ordynariusza, któremu podlega, ten po sprawdzeniu przesyła dokumenty do Kurii Metropolitalnej w Krakowie, skąd parafia otrzymuje dokumentację i pozwolenie biskupa krakowskiego na pobłogosławienie małżeństwa.    

6. O czym pamiętać myśląc o dekoracji kościoła na liturgię ślubną? 

• obejrzeć przed ślubem kilka dekoracji liturgicznych w bazylice św. Piotra na Watykanie, w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach lub w innych reprezentatywnych świątyniach naszej religii
• zastanowić się, czy wynajmowanie firmy dekorującej jest w ogóle potrzebne - wydaje się, że przy odrobinie dobrych chęci para w porozumieniu z siostrą zakrystianką może sama udekorować kościół (mądrze i estetycznie wybrane i ułożone kwiaty)
• że kościół sam w sobie jest bogato liturgicznie zdobiony. Dodatki okolicznościowe na uroczystość ślubną nie powinny mącić liturgicznego wystroju wnętrza świątyni, ani tym bardziej upodabniać kościoła do sali biesiadnej, czy pracowni fotograficznej z romantycznym tłem dla wykonania wzruszającego zdjęcia (dodatkowe świece stołowe niewiele mające wspólnego z liturgią, płatki kwiatów rozsypywane w nawie, fragmenty drapowanego materiału jeśli już - należy odłożyć na inne okazje i wykorzystać w innych wnętrzach). Uwaga małżonków i ich gości w kościele powinna koncentrować się na obecnym w świątyni Chrystusie - Wzorze i Źródle ofiarnej i wymagającej miłości małżeńskiej. Liczymy na to, że współpraca duszpasterzy, narzeczonych i zatrudnionych przez nich dekoratorów pomoże przy każdym ślubie sakramentalnym uszanować świętość Domu Bożego.
• by pary błogosławione w jedno popołudnie sobotnie - jeśli to tylko możliwe – wybierały jedną firmę dekorującą kościół. Wprowadza się niepotrzebny zamęt, jeśli w przerwie pomiędzy ślubami jedna firma wynosi z kościoła rekwizyty, a druga wnosi.
• że siostra zakrystianka, pani sprzątaczka i wiele innych osób sprzątają i dekorują kościół przygotowując go do sobotniej liturgii ślubnej oraz na niedzielę a zatem przykro jest każdemu pracownikowi, gdy po odejściu pary i gości weselnych trzeba na nowo sprzątać plac kościelny, np. szczególnie uciążliwe chińskie konfetti z odpadów materiału albo ryż, który w wielu rejonach świata mógłby stanowić rację żywnościową chroniącą bliźniego przed głodem. Prosimy o wykluczenie takich zachowań po wyjściu pary i gości ze świątyni albo o wyznaczenie osoby, która posprząta plac kościelny przed rozpoczęciem następnego ślubu. 
• że najpiękniejszą ozdobą każdej ceremonii ślubnej jest narzeczona i narzeczony, kórzy stają się żoną i mężem: wyspowiadani, umocnieni wzajemną modlitwą, świadomi nieodwołalnej dozgonnie odpowiedzialności którą podejmują w momencie ślubu, punktualni i sznujący dostęp do ołtarza pary, która po nich zawrze związek małżeński. 

      Do Jerozolimy schodziło się także wielu ludzi z sąsiednich miejscowości. Przynosili oni chorych i tych, których dręczyły duchy nieczyste. I wszyscy odzyskiwali zdrowie. Dz 5, 16 

1. Obłożnie chorych, wcześniej zgłoszonych zaopatrujemy regularnie w każdy pierwszy piątek lub sobotę miesiąca w godzinach przedpołudniowych oraz w ostatnim tygodniu przed Bożym Narodzeniem i Wielkanocą.

2. W niebezpieczeństwie śmierci zaopatrujemy chorych o każdej porze. Najlepiej jeśli nagle wzywający do chorego zapewnią transport kapłanowi wyruszającemu z wizytą.
     Można też nagle wezwać kapłana do chorego telefonicznie, ale wtedy (zwłaszcza nocą) należy się liczyć z prośbą potwierdzenia wezwania telefonicznego, by wykluczyć przypadki fałszywych wezwań. Kapłan zapicsze numer wzywającego telefonicznie, odłoży słuchawkę i oddzwoni na wskazany wcześniej numer potwierdzając wezwanie.  

3. Na kapłana niosącego Najświętszy Sakrament oczekuje w progu domu osoba witająca z zapaloną świecą.

4. Stół, na którym kapłan złoży Najświętszy Sakrament nakrywamy białym obrusem, kładziemy krzyż, dwie zapalone świece, tamponik waty, kromeczkę chleba, plasterek cytryny i szczyptę soli do oczyszczenia dłoni z oleju.

4. Domownicy w czasie spowiedzi chorego opuszczają jego pomieszczenie, a w czasie Komunii świętej i Namaszczenia towarzyszą mu w obrzędach.

5. Jeśli stan zdrowia chorego nie poprawia się, ani się nie pogarsza - kolejny raz można przyjąć Namaszczenie po 6 miesiącach.

6. Nadto zaopatrujemy chorych podczas dwóch dni chorych w ciągu roku organizowanych w kościele parafialnym. Są to rekolekcyjny dzień chorych w czwartym tygodniu Wielkiego Postu (na przełomie marca i kwietnia) i wakacyjny dzień chorych w pierwszej połowie lipca.   

      O tym zaś, że umarli zmartwychwstają, zaznaczył także Mojżesz w opowiadaniu o krzewie. Nazywa tam Pana Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Przecież Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych. Wszyscy bowiem dla Niego żyją. Łk 20, 37n 

1. Prosząc o pogrzeb przynosimy do kancelarii parafialnej kartę zgonu zmarłego (pozostaje w archiwum kancelarii parafialnej) i odpis aktu zgonu z Urzędu Stanu Cywilnego (do wglądu dla kapłana przyjmującego prośbę o pogrzeb).

2. Można przed dostarczeniem dokumentów zarezerwować termin pogrzebu.

3. Po ustaleniu terminu pogrzebu z księdzem rodzina zmarłego informuje grabarza i siostry Albertynki, które zadbają o dzwonienie na cześć zmarłego w dniach od zgłoszenia do odprawienia pogrzebu, choć nie więcej niż trzy dni. 

4. Jeśli zmarły nie zamieszkiwał (nie był zameldowany) na terenie parafii św. Łukasza – rodzina zmarłego dostarcza opieczętowaną i podpisaną zgodę proboszcza miejsca zamieszkania zmarłego na pochówek w naszej parafii.

5. Zachęcamy wiernych do spowiedzi św. w dniach od zgłoszenia do odprawienia pogrzebu. 

      W pierwszym dniu tygodnia, wczesnym rankiem, [niewiasty] przyszły do grobu, niosąc wonności, które przygotowały. I zastały kamień odsunięty od grobu. Gdy tam weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Łk 24,1-2 

1. Po podjęciu decyzji o budowie lub odnowieniu pomnika na cmentarzu parafialnym przychodzimy do kancelarii parafialnej aby zgłosić zamiar wykonanych prac.

2. Uiszczamy stosowną opłatę, otrzymujemy potwierdzenie wniesionej opłaty i pozwolenie na wykonanie prac.

3. Z pozwoleniem udajemy się do grabarza i zlecamy wykonanie prac kamieniarzom pod nadzorem grabarza, który dba o zagospodarowanie całości cmentarza.

4. Pozwolenie opiewa na 20 lat, a więc zachowujemy je dla dobra rodziny w archiwum rodzinnym.