2010. W Ziemi Świętej, czyli spacerem po ścieżkach Jezusa

     Z wielką radością pragnę podzielić się wrażeniami z odbytej pielgrzymki do Ziemi Świętej w dniach od 30.10. do 6.11. br. Dziękuję Bożej Opatrzności za sponsora tej pielgrzymki Czcigodnego ks. kanonika Henryka Kieconia  z Makowa Podhalańskiego. Pielgrzymkę do Ziemi Świętej odbyłam z dwoma  siostrami:  S. Zygmuntą Wojtusiak z Kiczor i S. Agatą Jońca z Krakowa wraz z jej  mamą i  dwoma ciociami. Ośmiodniowa pielgrzymka do Ziemi Świętej w której uczestniczyłam organizowana jest przez Fundację Komisariat Ziemi Świętej, której biuro informacyjne mieści się w Krakowie  ul. Reformackiej 4. Na międzynarodowe lotnisko w Katowicach–Pyrzowicach dojechałyśmy samochodem we własnym zakresie. Stąd samolotem Izraelskich lini lotniczych razem z trzema innymi grupami pielgrzymów odlecieliśmy do stolicy Izraela, Tel Awiwu. Przelot samolotem trwał trzy godziny. Po szczęśliwym lądowaniu i opuszczeniu samolotu poczuliśmy wielki upał, jaki panował na miejscu. Temperatura powietrza  wynosiła 30⁰C.

       W pierwszym dniu pielgrzymki

    z przewodnikiem naszej 50 osobowej grupy wsiedliśmy do autokaru  i pojechaliśmy na  Górę Karmel, podziwiając po drodze Cezareę Nadmorską i Jaffę. Łańcuch Karmelu ciągnie się na  długości 25 km, szerokości 8 km i wysokości 546 m nad poziomem morza. Karmel po hebrajsku znaczy „Ogród Boży”. Nazwa ta w pełni oddaje specyfikę tego przepięknego i urodzajnego miejsca. W kościele na Górze Karmel uczestniczyliśmy we Mszy Świętej sprawowanej przez pięciu kapłanów z naszych grup. Po Mszy św. modliliśmy się w grocie  proroka Eliasza. Potem podziwiałyśmy wspaniałą panoramę i ogrody pełne palm oraz  kolorowych kwitnących krzewów. Dzień chylił się już ku zachodowi, gdy przyjechaliśmy do hotelu „Galilea” w Nazarecie. Wieczorem po kolacji poszliśmy przed Bazylikę Zwiastowania, w której znajduje się grota,  gdzie Archanioł Gabriel zwiastował Maryi narodzenie Jezusa. Stąd o godz. 20⁰⁰ wyruszyła  procesja ze świecami i figurą Matki Bożej Brzemiennej  przez ulice przylegające do Bazyliki. W czasie procesji odmawialiśmy różaniec Fatimski w różnych językach. Na zakończenie liczni kapłani uczestniczący w procesji udzielili nam błogosławieństwa. Znajduje się tu także kościół św. Józefa wybudowany w miejscu tradycyjnej lokalizacji warsztatu opiekuna Jezusa. W Nazarecie odkrywaliśmy przede wszystkim ślady życia Świętej Rodziny, o których informują Ewangelie, wspominając te wydarzenia, które tutaj zaistniały. Z całego serca dziękowaliśmy za „Fiat”, czyli pokorne „tak” Maryi Dziewicy. To właśnie tutaj Słowo Boże stało się Ciałem.

 Drugi dzień pielgrzymki

     to przejazd do Kany Galilejskiej, Sanktuarium pierwszego cudu Jezusa: zamiany – podczas uczty weselnej – wody w wino. Kilkanaście małżeństw odnowiło przysięgę małżeńską, otrzymując na tę okoliczność certyfikat. W tym dniu pojechaliśmy  także na Górę Tabor, która wiąże się z tajemnicą Przemienienia Pańskiego. Góra Tabor  o majestatycznym kształcie samotnie wznosi się na wysokości 588 metrów nad poziom morza. Ślady osadnictwa na Górze Tabor sięgają siedemdziesiąt tysięcy lat wstecz. Zasadnicza część bazyliki poświęcona jest przede wszystkim  Jezusowi w tajemnicy Przemienienia, ukazanej w przepięknej mozaice w absydzie. Kaplice boczne stanowią „ namioty” Mojżesza i Eliasza . 

     Trzeci dzień pielgrzymki

     poświęcony był publicznej działalności Jezusa. Rano pojechaliśmy nad Jezioro Galilejskie– Genezaret, Przepływa przez nie rzeka Jordan, tocząca swe wody spod Góry Hermon do Morza Martwego. Wiele ważnych wydarzeń działo się wokół tego jeziora i na jego wodach. Nawiedzieliśmy Górę Błogosławieństw – przepiękne sanktuarium upamiętniające Jezusowe kazania na górze rozpoczynające się od 8-błogosławieństw, Kafarnaum, kościół Prymatu św. Piotra,  Kościół Rozmnożenia chleba. Schodząc nad brzeg jeziora, można zauważyć jak dalece jego zakola mogły być dogodnym  miejscem przemówień Jezusa. Do stałych punktów programu należy również pływanie statkiem po jeziorze Galilejskim, po którym kroczył sam Jezus i uciszał burzę. Uczestniczymy we Mszy Św. nad jeziorem Genezaret, następnie zwiedzamy kościół Rozmnożenia Chleba i Ryb i dalej kościół Prymatu zbudowany na skale wychodzącej z jeziora, upamiętniający fakt przekazania władzy Św. Piotrowi.

     Przy tym jeziorze w restauracji w Ein Gev podano nam na obiad tradycyjnie rybę św. Piotra: „muszt” z pieniążkiem w pyszczku. Po południu pojechaliśmy nad rzekę Jordan. Wejście do rzeki Jordan przypomina początki publicznej działalności Jezusa związane z chrztem, którego udzielał Jan Chrzciciel. Dla przypomnienia chrztu zanurzyliśmy się w rzece. Odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne a kapłan polał nam głowy wodą zaczerpniętą z rzeki.

      W czwartym dniu

      pojechaliśmy nad Morze Martwe, Na Pustynię Judzką, do Qumram, Jerycha i Betani. Morze Martwe jest najniżej położonym miejscem na ziemi ( 418 m poniżej poziomu Morza Śródziemnego). W tym morzu została zatopiona biblijna Sodoma i Gomora, tu także, zamieniona została w słup soli żona Lota, wnuka Abrahama (za ciekawość). Następnie pojechaliśmy do miasta Jerycho. Położone jest 270 m poniżej p. m. W pobliżu obecnego Jerycha już 11000 lat temu istniały trzy odrębne siedliska ludzkie. Wg Biblii zdobyte przez Izraelitów (Jozuego) w XIII w. przed n.e. – na dźwięk trąb kapłanów izraelskich rozpadły się jego mury. Obecnie w Autonomii Palestyńskiej. Zatrzymaliśmy się przy sykomorze, drzewie Zacheusza i dalej przy Górze kuszenia, gdzie po 40–tu  dniach postu Jezus był kuszony przez diabła. W miejscu groty, gdzie przebywał Jezus w czasie postu znajduje się grecki klasztor prawosławny Św. Jerzego. Przez Jerycho udaliśmy się w kierunku Betlejem, zatrzymując się na Polu Pasterzy (obecnie gaj piniowy) w którego środku znajduje się kaplica p.w. „Gloria in excelsis Deo” zwana „kościołem Pasterzy”. To tutaj Anioł objawił pasterzom przyjście na świat Jezusa. Stąd udaliśmy się  do groty pasterzy (śpiewanie kolęd), i dalej do Betlejem. Zwiedzaliśmy Bazylikę Narodzenia Pańskiego z Grotą Narodzenia oraz jej podziemia z kryptą Św. Hieronima, w której mieszkał i tłumaczył Biblię w latach 382 - 406 n.e. z języka oryginalnego na łacinę (Wulgata). Po śmierci Św. Heronim został tam pochowany (420 r. n.e.). Obecnie ludność używa 6909 języków (w niektórych porozumiewa się tylko 400 osób), a 2479 posiada przekład biblii. Obecnie ludność używa 6909 języków (w niektórych porozumiewa się tylko 400 osób), a 2479 posiada przekład Biblii. W kościele św. Katarzyny uczestniczyliśmy we Mszy Św. W tym dniu zwiedziłyśmy Grotę Mleczną,  w której modlą się kobiety oczekujące potomstwa (również muzułmańskie).

       W piątym dniu 

       przed południem zwiedziliśmy Ain Karem – miasto oddalone 7 km od Jerozolimy, gdzie odwiedziliśmy Sanktuarium Nawiedzenia św. Elżbiety przez  Matkę Bożą Na fasadzie kościoła znajduje się duża mozaika, przedstawiająca podróż Maryi do Elżbiety.  Drugie miejsce w Ain Karem to Sanktuarium Narodzenia św. Jana Chrzciciela poświęcone jest tajemnicy jego narodzin. Na zewnątrz  kościoła umieszczono 20 tablic z tekstem pieśni Zachariasza „Benedictus” w różnych językach, także w j. polskim. W ten sposób dotarliśmy do Jerozolimy – miasta, w którym dokonały się najważniejsze tajemnice naszej wiary. Przebyta droga przygotowała nas do następnego etapu naszej pielgrzymki: śladami męki, śmierci i zmartwychwstania oraz wniebowstąpienia naszego Pana i Zbawiciela. 

      W szóstym dniu 

      przez bramę Damasceńską udaliśmy się na stare miasto. Zatrzymaliśmy się przy ścianie płaczu – najświętszym miejscu Żydów. Potem przez Wzgórze Świątynne, jedno z najświętszych miejsc Islamu, obok meczetu Al–Aqsa  i meczetu Skały (Omara) przez bramę Św. Szczepana do muzeum holokaustu Yad Vashem, który jest pomnikiem poświęconym żydowskim ofiarom Holokaustu. Następnie przez dolinę Cedronu dotarłyśmy na Górę Oliwną. Z platformy oglądałyśmy przepiękną panoramę Jerozolimy, następnie odwiedziliśmy kaplicę Wniebowstąpienia - miejsca ostatniego spotkania Jezusa z Apostołami (40 dni po zmartwychwstaniu). Tu nazkazał im: ”Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28,19) i po tych słowach wstąpił do nieba.

      Następnie odwiedziliśmy kościół Pater Noster, tzn. Ojcze Nasz, gdzie Chrystus nauczał Apostołów modlitwy Pańskiej. W sąsiadującej z kościołem w krużgankach klasztoru sióstr karmelitanek odnaleźliśmy wmurowane w ścianę wypisane na tablicach teksty modlitwy „Ojcze nasz” m. in. w językach: polskim i kaszubskim. Następnie odwiedziliśmy kościół „Dominus Flevit”, tzn. „Pan Zapłakał”, upamiętniający miejsce płaczu Jezusa nad Jerozolimą, której upadek widział w niedalekiej przyszłości. W Bazylice Agonii, zwanej także Bazyliką Narodów, skała przed ołtarzem zwie się Skałą Agonii i jest otoczona wykutą w żelazie koronę cierniową, symbolizującą cierpienie Syna Bożego za ludzkość. Wspaniała mozaika zdobiąca fasadę Bazyliki Agonii przedstawia Jezusa na modlitwie do Ojca za słabych i mocnych tego świata. W Ogrójcu  tzn. w ogrodzie Getsemani, w którym rośnie  kilka drzew oliwkowych jeszcze z okresu działalności Jezusa, gdzie Pan Jezus został zdradzony przez Judasza i pojmany, uczestniczyliśmy we Mszy Św. Potem udaliśmy się do kościoła Wniebowzięcia NMP, gdzie znajdujemy puste miejsce po Grobie NMP. Z tego miejsca Matka Boża została zabrana z duszą i ciałem do nieba. W świątyni znajdują się też groby rodziców NMP: Anny i Joachima.

     W siódmym dniu

     pielgrzymki przez bramę Św. Szczepana, udaliśmy się do kościoła św. Anny, który wybudowano na miejscu zamieszkania rodziców Matki Bożej narodzin Najświętszej Marii Panny: Anny i Joachima W sąsiedztwie znajdowały się zbiorniki wodne. W pobliżu tego zbiornika Jezus uzdrowił paralityka, który leżał nad sadzawką ponad 38 lat. Kościołem opiekują się francuscy Ojcowie Biali. Następnie udaliśmy się na miejsce Drogi Krzyżowej. W kaplicy Skazania na śmierć uczestniczyliśmy w Mszy Św. Odprawiliśmy Drogę Krzyżową idąc drogą Via Dolorosa . Twórcą rzeźby w kaplicy I stacji był polski artysta Oskar Sosnkowski. Kaplice trzeciej i czwartej stacji odrestaurowali polscy żołnierze przebywający w Palestynie podczas II wojny światowej. Wnętrze kaplicy III stacji zdobi wykuta z białego marmuru postać Chrystusa upadającego pod krzyżem wykonana przez polskiego rzeźbiarza Tadeusza Zielińskiego. Na kopule wejściowego portalu umieszczony jest obraz przedstawiający Polaków w strojach narodowych idących za Chrystusem na Kalwarię. Wspaniały ołtarz wspiera się na dwu potężnych orłach, takich jak na cmentarzu na Monte Cassino. Znajduje się tu także przepiękna monstrancja (bursztyn oprawiony w srebro i złoto) także ufundowana przez Polaków. Stacje X do XIV znajdują się we wnętrzu Bazyliki Grobu Pańskiego. Stacja X i XI w jej katolickiej części Bazyliki a Stacja XII w części należącej do prawosławnego Kościoła greckiego. W miejscu gdzie osadzony był krzyż Jezusa jest srebrna płyta, a obok jest skalna szczelina powstała w momencie śmierci Jezusa Chrystusa. Stacja XIII - Zdjęcie z krzyża, Jezus złożony na łonie Swej Matki, wyraża ją mały ołtarz Matki Bożej Bolesnej, na którym zawieszone są liczne wota, a wśród nich – ryngraf gen. Władysława Sikorskiego. Ołtarz znajduje się między katolicką i prawosławną cz. Kalwarii. Stacja XIV umiejscowiona jest w rotundzie przy Grobie Jezusa Chrystusa (Anastasis). To tutaj dokonał się cud Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa i miejsce to stanowi najświętszą pamiątkę po wszystkie czasy dla każdego, kto tu przybywa po odbyciu Drogi Krzyżowej ulicami Jerozolimy. W Bazylice Grobu Pańskiego na wprost wejścia znajduje się Kamień Namaszczenia, a na prawo od niego Kaplica Św. Heleny, a głębiej cysterna, w której odnaleziono relikwie Krzyża Świętego. Po prawej stronie po wejściu do Bazyliki znajdują się schody prowadzące na Kalwarię – miejsce zatknięcia krzyża, pod którą jest kaplica Adama. Po zwiedzeniu Bazyliki i modlitwie udaliśmy się pod górę Syjon, przez bramę Syjońską, zwaną też Dawida, wąskimi uliczkami dochodzimy do Wieczernika – miejsca, w którym Jezus spożywał ze Swoimi uczniami ostatnią Wieczerzę oraz ustanowił sakrament Eucharystii i kapłaństwa. Wieczernik to także miejsce modlitwy Apostołów i Maryi przed zesłaniem Ducha Świętego. Stąd udaliśmy się do grobu króla Dawida i do katolickiego kościoła Zaśnięcia Najświętszej Matki Boskiej, gdzie w bocznych nawach kościoła znajdują się liczne obrazy Matki Boskiej m. in. z Częstochowy, Guadelupe, Santa Maria Maggiore z Rzymu. Potężny kościół zbudowany na szczycie góry Syjon robi wrażenie, podobnie jak wszystkie bez wyjątku miejsca naznaczone obecnością i zbawczą działalnością naszego Pana i Zbawiciela  Jezusa Chrystusa.

      Ostatniego – ósmego dnia pielgrzymki szczęśliwe wróciliśmy do kraju.

      Jestem niezmiernie wdzięczna Bożej Opatrzności, że dane mi było odwiedzić miejsca uświęcone życiem Odkupiciela i doświadczyć wielu duchowych przeżyć, których nie sposób wyrazić słowami.

                                                             S. Beata Bobrowska –  albertynka