Spacery świętojańskie w Bieszczadach

       Jedliście kiedyś kaszełynik łemkowski? Warto : ). Można go posmakować na przykład w uzdrowisku Polańczyk nad Jeziorem Solińskim, w sercu Bieszczadów, w oberży Zakapior.
    Kaszełynik to jest zupa kapuściana z dodatkiem chrzanu, botwinki i suszonych śliwek. Słodko-kwaśna, purpurowa, gęsta z większą ilością ziemniaków, pożywna, bardzo smaczna. Po spacerze nad brzegiem jeziora, lub kąpieli usta same sie otwierają, a żołądek mlaska na jej widok: ) Jeśli do tego dołożycie warenyka, czyli pierożka z mąki razowej, nadziewanego farszem z kaszy grycznej i bryndzy, lub roladkę jagnięcą w liściach chrzanu, możecie spokojnie, bez przesytu, ale nasyceni wrócić do spaceru lub do kąpieli przez wiele godzin.
         Ziemniaki, kapusta, kasza, ryby, grzyby i powszechne na bieszczadzkiej połoninie zioła, czasem pokrzywa, czasem czosnek niedźwiedzi, czasem chrzan - to bohaterowie kuchni łemkowskiej - prości i najtańsi. Do tego tradycyjny prrzepis - tak powstaje kulinarna, regionalna sztuka. Wiemy coś o tym na Orawie, nie?
       Ale kuchnia bieszczadzka to nie wszystko. Tutaj, w Bieszczadach żyją zielone i ciche  Bieszczadzkie Anioły. Tu przechadza się, posila i odchodzi nie wiadomo kiedy w przeszłość Majster Bieda. Tutaj nieudolnie próbują się resocjalizować ekskryminaliści, bohaterowie "Następnego do raju" Marka Hłaski. Tutaj ciężko pracują drwale, bohaterowie "Bazy ludzi umarłych" - ekranizacji wyżej wspomnianej powieści z optymistycznym retuszem, niezaakceprowanym zresztą przez autora. Tutaj spotkasz jedynego w swoim rodzaju bieszczadzkiego zakapiora. Tutaj możesz iść w Góry, by cieszyć się życiem, a to na Bukowe Berdo, Tarnicę, Połoninę Caryńską, czy Wetlińską, na Chryszczatą. Tutaj co rusz wypatrzysz pięknie dumne cebulki wież cerkiewnych.
       Koło św. Jana dzień jest długi i ciepły. Ziemia zwykle ogrzmiana. Zajrzyjmy w Bieszczady...